aniele boży, stróżu mój

czasem jeżdżę warszawskim tramwajem,
pachnie strachem i perfumami
kobiet w zbakierowanych kapeluszach.

wieczorami zasłaniam okna,
opowiadam dzieciom baśnie
i udaję, że bomby to fajerwerki.

czasem staję za żelazną bramą.
patrzę, jak przechodzą pod prętem.
ze szmacianką w ręku biegną do kąpieli.